ประนมประนามหยามหยันถึงความฝันความสุข

เส็งเคร็งมนุษย์อาจมสังวาส

ขลาดเขลาชืงเปรตพึงเพียงอำนาจ

กระจอกงอกง่อยอ้างตนดีถม

แต่ควา่มโสมมราดรดใบหน้า

เลยมิพักเห็นดอมดมสัมผัส

อารยะสงัดอยู่ตรงสง่า

หวังพ้นวิโยคตามกรอบแคบสติ

โถ่ซิฟิลิสแห่งร่างปัญญา

ก่นด่าวิพากษ์มั่วแบ่งฝักหั่นฝ่าย

ฟัดกันให้ตายไร้ต่างจากหมา

สามานย์ครองจิตหวังพิชิตความต่ำ

ระย่ำพอกันเตี้ยชะลูดเพียงผิว

ข้าโสข้าสาบข้่าอุจาดชีวิต

คิดตนงามสฤษฏ์แท้จริงกิเลสหิว

เชื่อตนยิ่งใหญ่ประกาศิตปลิดปลิว

" เกิดดับเพียงริ้วร่องกาลอนันต์ "